Die Gesellschaft für deutsch-polnische Nachbarschaft – GdpN-Sąsiedzi e.V. (Towarzystwo na rzecz polsko-niemieckiego sąsiedztwa – Die Nachbarn) należy prawdopodobnie do nielicznych stowarzyszeń posiadającym członków zarówno w Niemczech jak i w Polsce. Ta strukturalna sieć stwarza ściślejsze kontakty, które umożliwiają intensywną wymianę z różnych okazji.
Główną grupę członków w Polsce posiada w Poznaniu i okolicy, ale także w Warszawie i Wrocławiu.
Ostatnie odwiedziny Grupy Poznańskiej miały miejsce w Spargelhof Klaistow. Tutaj Jarek Stefański zapytał przewodniczącego GdpN, czy mógłby mu pomoc uzyskać więcej informacji o jego wujku Hieronimie Jędrusiaku. Niewiele było mu znane, jedynie miejsce wydania wyroku w Zwickau oraz wykonania go Dreźnie w 1942 roku.
Poszukiwania się zaczęły i w końcu udało się uzyskać więcej informacji o Hieronimie, niż początkowo oczekiwano.
Fascynująca historia, jak przeszłość wiąże się z teraźniejszością i wspólnie pisana jest przyszłość. Właściwie dobry materiał na film dokumentalny, szczególnie, że bardzo leciwa siostra Hieronima jeszcze żyje.
Gedenkstätte Münchner Platz Dresden (Miejsce Pamięci Münchner Platz w Dreźnie) napisało o tym w artykule: „Krewni straconego w Dreźnie Hieronima Jędrusiaka odwiedzają miejsce pamięci Münchner Platz w Dreźnie”:
10.12.19
Kiedy Jarosław Stefanski zwrócił się do Gesellschaft für deutsch-polnische Nachbarschaft – Sąsiedzi e.V., aby dotrzeć do bliższych informacji o swoim w Dreźnie straconym wujku, przewodniczący GdpN nawiązał kontakt z Gedenkstätte Münchner Platz Dresden.
2–go grudnia 2019 było tak daleko: kierowniczka Miejsca Pamięci Birgit Sack 
mogla przywitać w Dreźnie członków rodziny Hieronima Jędrusiaka z trzech generacji.
Ten młody Polak został 24–go sierpnia 1942 stracony w Dreźnie, w wieku zaledwie 21 lat. Należał on do grupy siedmiu młodych mężczyzn , która utworzyła się wiosną 1942 w Poznaniu. Niektórzy, między nimi Hieronim Jędrusiak, uczęszczali do tego samego gimnazjum zanim zostało ono zamknięte przez niemieckich okupantów. Dla ponadregionalnie działających polskich grup oporu członkowie grupy wykonywali m.in. szkice budynków w poznańskim starym mieście które były używane przez niemiecki Wehrmacht. Już we wrześniu 1940 cala siódemka została aresztowana. Poprzez miejsca uwięzienia w więzieniu Gestapo Fort VII w Poznaniu, we Wronkach i w Berlinie-Neukölln trafili ci młodzieńcy do Zwickau. Tam skazał ich Oberlandesgericht Posen (Wyższy Sąd Krajowy w Poznaniu) w lipcu 1942 na karę śmierci. Na wykonanie wyroku grupa została przewieziona do Drezna. 24–go sierpnia 1942 o 20.30 wyrok śmierci został wykonany w miejscu stracenia Sądu Rejonowego w Dreźnie.
Po zwiedzeniu historycznego miejsca i stałej ekspozycji udano się na Nowy 
Cmentarz Katolicki w Dreźnie, gdzie 24–go sierpnia 1942 pochowane zostały szczątki tych siedmiu straconych. W czerwcu 1999 Papież Jan Paweł II. beatyfikował pięciu z nich w Warszawie. Ich nazwiska wymienione są na miejscu pochówku i pamięci na cmentarzu. Dr. Birgit Sack nie mogla z pewnością odpowiedzieć na pytanie rodziny, dlaczego Hieronim Jędrusiak nie został włączony do procesu beatyfikacji.
Jarosław Stefanski wyraził życzenie umieszczenia tam dodatkowej tablicy pamiątkowej z nazwiskiem jego wujka. Kierowniczka Miejsca Pamięci obiecała wstawić się za tym. Szczególnie ucieszyło ją zdjęcie Hieronima Jędrusiaka, które ma teraz znaleźć miejsce w stałej ekspozycji.
Christian Schmidt / Irena Dąbrowska (tłumaczenie)